PURITANI

PURITANI

primitus in Anglia Colmanus, Buttonus, Halinghamus, Bensonus, aliique Ministri Verbi dicti sunt ab adversariis, qui sub Elizabetha Regina receptam in Ecclesia Anglicadisiplinam. Liturgiam et Episcoporum auctoritatem, in quaestionem revocare coeperunt, eo quod parum a Pontificia in speciem abesset, et omnes eius ritus, ad praescriptum Genevensis Ecclesiae conformari cuperent. Quorum cum nonnulli exauctorarentur, Beza Epistol. ad Edmundum Grindalum, Episcop. Londinen sem, pro iis intercessit. Thuan. Hist. l. 42. An. circiter 1565. 1573. Maxime aut em non ferebant, Episcopatum urgeri, quasi de Iure divino deberet in Ecclesiis obtinere, qua de re vide Bucerum Pastor. Verianum in Zeelandia de Gubernat. Eccles. Synodô Zirizoeanâ contra Iacobi Regis indignationem defensum A. C. 1618. Uti vero facile ab uno extremo ad aliud transitur, ita in Anglia accidit. Uti enim ab una parte exorbitabant Episcoporum nonnulli, omnes censendo ex communicandos, qui suae se disciplinae ac ceremoniis non subicerent, quin in Ecclesia Ministerium non agno scendo, quod ab Episcopali ordinatione et iurisdictione non dependeret: sic ab altera parte, cum viderent multos Ecclesiae illius naevos, multas superfluas ac vanas ceremonias, offensi in super crescente indies Episcoporum quorundam fastu ac dominandi cupidine, eo proruperunt, ut Ecclesiam Anglicanam, tamquam falsam, apostaticam et Antichristianam condemnarent, at que ab ea secessionem facerent; cuius schismatis primus fuit auctor Boltonus quidam, quitamen postea errores suos revocavit. Ei successit Rob. Brownius, de quo supra voce Brownistae et Brownius, aliique. Interea pientissimi inter Episcopos, cum non pauci essent, ab illis prudentiores secedere neutiquam voluerunt, sed ferendum potius quod ferri poterat in Episcopos suâ auctoritate abutentibus, quam in Independentismum, omnis ἀταξίας originem et maleferiatorum ingeniorum velut nidum, concedendum iudicârunt. Unde sub Elisabetha primum, exin sub Iacobo I. Magnae Britanniae Rege hic in universum Ecclesiae Anglic. status fuit: Episcopi et Puritani erant;

Hi vero in tria genera progressu temporis distincti sunt, Conformistas. Non-Conformistas et Separatistas, de quibus omnibus vide hîc quemque suô locô) plura apud Honorium Reggium, Tractatu de Statu Eccles. in Britannia, hoornbeckium, Summâ Controversiar. Georg. Hornium, Historia Eccles. Periodo III. Aritic. 3. uti de Puritanis aovis, sub Carolo I. supra voce Independentes. Iacobus M. Britanniae Rex Praefat. Δάρου βασιλικοῦ, in qua ait. Puritanorum nomen propriae vilitssimae illi Anabapiistarum sectae accommodari, quam familiam amoris vulgo nuncupant, propterea quod hi solos sese ab omni peccato quasi puros putos aestimare solent, se solos esse veram Ecclesiam ——— Hôc eôdem cognomentô cerebrosos istiusmodi contionatores, phanaticos eorum discipulos et pedissequos voluisse insignire, quia ——— eandem disciplinam pert inacissime propugnant etc. duo significare id nomen innuit: Quae proin duae vocis notiones ne confunderentur, addit: de omnibus universim praedicatoribus (hoc nomen adhibendo) minimae sensisse, ne de illis quidem, quibus simplex illa Ecclesiae nostrae gubernandae forma magis placeat, quam multiplices illae Anglicae ceremoniae, et quae plura ibid.